دوره تکمیلی / شعر و روضه امام حسن (ع) – آتش نشسته بر جگرم وای مادرم

سبک مجلسی 3 – شعر و روضه

آتش نشسته بــر جگرم، وای مادرم خون میچکد زچشم ترم وای مادرم
از بس که بال بال زدم از شرار زهر خواهر شکسته بال وپرم وای مادرم
موئی سیاه بر سرم از غم نمانده بود خاک عزا نشسته ســرم، وای مادرم
آه ای اجل بیا که بالیای کوچه ها آمد دوبــاره در نظرم، وای مادرم
(آخه کسی بخواد سپر کسی بشه باید قدش بلندتر باشه دستش و باز کنه، مگه زینب سپر بچه های حسین نشد؟. اما نمی دونم تا حاال دیدی یه مادر می خواد جلو بچش سپر باشه چادرش و می گیره.)
قدم نمی رسید که او را سپــر شوم او شد به چادرش سپرم وای مادرم
از آنزمان که شانۀ من شدعصای او دردی نشسته بر کمرم، وای مادرم
روزی، به زیر سم ستوران، قاسمم فریــاد می زنی پسرم، وای مادرم
خود امام مجتبی فرمود:«عبدالزهرا روضه من نه فقط تشت و پاره های جگره؛ روضه من نه زخم زبانه؛ روضه من نه غربتمه؛ روضه من اینه؛ عبدالزهرا برا همه بگو، از مسجد با مادرم می آمدم. مادرم محاجّه فرمود، برگه فدک تو دست مادرم بود، یه وقت دیدم اون ملعون اومد راه کوچه رو بست، سند فدک و از دست مادرم کشید پاره پاره کرد.مادرم فرمود: “خدا شکمت رو پاره پاره کنه”، یه وقت چشماش از حدقه بیرون اومد(عالم جلو فاطمه سر پایین می اندازن) یه وقت دیدم دست بالا رفت، دیدم آسمون داره می چرخه (زبان حاله ها) نگاه کردم دیدم مادر رو زمین افتاده …

بانوای : حاج محمود کریمی

سبک قبلی در دوره تکمیلی ، شعر و روضه(سحر محو مناجات علی بود) – سبک بعدی در دوره تکمیلی ، شعر و روضه(من حسین ابن علی را مظهرم)